آگونیست های گیرنده پپتید 1 شبه گلوکاگون نشانگرهای زیستی التهاب و استرس اکسیداتیو را بهبود می بخشد: یک بررسی سیستماتیک و متاآنالیز از آزمایشات کنترل شده تصادفی
آگونیست های گیرنده ی پپتید یک شبه گلوکاگون یا به اختصار GLP‐1RAs، دارای ویژگی محافظت قلبی کلیوی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 هستند که مکانیسم تاثیر آنها بخوبی مشخص نشده است. التهاب و استرس اکسیداتیو در پاتوژنزT2DM و عوارض قلبی کلیوی مرتبط با آن نقش دارند. بنابراین محققان حدس می زنند که خواص ضد التهابی و آنتی اکسیدانیGLP ‐1RAمی تواند اثرات مفید این گروه دارویی را توضیح دهد. در این متاآنالیز و بررسی سیستماتیک اثرات GLP-1RA بر نشانگرهای زیستی التهاب و استرس اکسیداتیو بررسی گردید.
محققان برای یافتن آزمایشات کنترل شده ی تصادفی (RCTs) که تغییرات نشانگرهای زیستی از پیش انتخاب شده برای التهاب و استرس اکسیداتیو را با مصرف داروهای GLP-1RAبررسی کرده اند، مدلاین،Embase و کتابخانه Cochrane را جستجو کردند. نشانگرهای زیستی التهاب که در این بازنگری محققان بدنبال آنها در میان مقالات می گشتند، شامل: پروتئین واکنش پذیر CیاCRP ، آدیپونکتین، فاکتور نکروز تومور آلفا یا TNF‐α، مهار کننده فعالگر پلاسمینوژن ‐1(PAI-1) ، اینترلوکین -6(IL6) ، لپتین ؛ و نشانگرهای استرس اکسیداتیو شامل: مالون دی آلدئید(MDA) ، 8 ایزو پروستاگلاندینF2α و 8 ‐هیدروکسی ‐2 ‐دئوکسی گوانوزین یا 8‐OHdG بودند.
محققان 40 آزمایش کنترل شده ی تصادفی واجد شرایط (شامل 6749 نفر) با پیگیری متوسط 6 ماهه را در متا آنالیز خود وارد کردند، میانگین سنی شرکت کنندگان 53.1 سال ، 56.3 درصد زن، میانگین HbA1cبرابر با 7.24 درصد، میانگین شاخص توده بدنی افراد 28.8 کیلوگرم بر متر مربع و میانگین مدت ابتلای آنها به دیابت 7.46 سال بود. تجزیه و تحلیل GLP‐1RAs در مقابل درمان های استاندارد دیابت یا دارونما، کاهش قابل توجهی را درCRP ، TNFα و MDA و افزایش قابل توجهی را در آدیپونکتین نشان داد. در گروه تحت درمان با GLP‐1RAs، فشار خون سیستولیک به طور قابل توجهی کاهش یافت و با کاهش CRP ارتباط معنی دار و شدیدی داشت.مقاومت به انسولین از طریق سنجش HOMA‐IR، نیز با کاهش CRP ارتباط معنی داری داشت، اما با هموگلوبین گلیکوزیله ارتباطی نداشت.
محققان نتیجه گیری نمودند که شواهد موجود از اثرات ضد التهابی و آنتی اکسیدانی بالینی مربوط به داروهایGLP‐1RAs، پشتیبانی می کند. این موضوع می تواند برای هدایت هدفمند استفاده بالینی ازGLP‐1RAs در آینده و تولید داروهایی که هدف آنها ارائه ی ویژگی های محافظتی مانند تاثیرات GLP‐1RAs بر قلب باشد، مورد استفاده قرار گیرد.
منبع:
https://dom-pubs.onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/dom.14399